وی عدم استفاده درست از منابع طبیعی و اراضی کشاورزی و عملیات نادرست عمرانی نظیر جاده سازی در حوزه‌های آبخیز بدون رعایت اصول حفاظت خاک، شخم اراضی شیب دار در جهت شیب زمین، چرای بی رویه در مراتع، قطع درختان جنگلی، تبدیل اراضی مرتع به اراضی کشاورزی را از اقدامات غیراصولی برشمرد که موجب افزایش مقدار و شدت فرسایش خاک و تولید رسوب در آن می‌شود.

حبیب زاده با اشاره به اینکه خاک یکی از مهمترین منابع طبیعی در هر کشور محسوب می‌شود، یادآور شد: فرسایش آن به وجود آورنده بسیاری از مشکلات از جمله کاهش حاصلخیزی، فقر پوشش گیاهی و بیابان زایی به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک خواهد بود.

وی ادامه داد: امروزه کاهش منابع اراضی ناشی از فرسایش خاک همه ساله خسارات فراوان جانی و مالی را در پی دارد و باید توجه داشت که استفاده نادرست و بهینه اراضی عامل اصلی و یکی از عمده ترین عوامل تخریب خاک در اراضی کشاورزی و منابع طبیعی است.

حبیب زاده فرسایش خاک را از جمله فرآیندهایی برشمرد که بر منابع آب و خاک کشور تأثیر نامطلوبی دارد، به طوری که از حدود ۱۰۰ میلیون هکتار اراضی کشور که در معرض پدیده بیابان زایی است، ۵۷ میلیون هکتار آن در معرض فرسایش آبی قرار دارد.

وی هشدار داد: اگر مدیریت حوزه‌های آبخیز مبتنی بر اصول علمی و مشارکت نظام‌مند مردم پایه انجام نشود، شاهد افزایش تلفات در حوادثی همچون سیلاب‌ها خواهیم بود.

حبیب زاده یادآور شد: اگر بر اساس مدیریت حوزه آبخیز، کاربری اراضی تنظیم، حریم رودها رعایت، رودخانه‌ها لایروبی و سازه‌ها و سیل‌بندهای مناسب ساخته شود و پوشش گیاهی مراتع نیز به دقت حفاظت شوند، خسارت سیل‌ها به حداقل ممکن می‌رسد.

وی با اشاره به اینکه در دهه‌های اخیر تلفات منابع آب و خاک در حوزه‌های آبخیز کشور و آذربایجان شرقی در اثر بهره‌برداری غیراصولی از آن‌ها، موجب کاهش تولید و عمر مفید مخازن و افزایش میزان تولید رسوب شده است، گفت: اجرای عملیات آبخیزداری بر تغییر فرسایش و رسوب دهی به خصوص در مناطق نیمه خشک در حوزه‌های آبخیز تأثیر فراوان دارد.

حبیب زاده حفاظت از خاک، افزایش پوشش گیاهی و تغذیه زیرسطحی منابع آب زیرزمینی به خصوص چشمه و قنوات را از مزیت‌های مهم اجرای عملیات آبخیزداری مبتنی بر جلوگیری از فرسایش خاک عنوان کرد.