آلودگی هوا اولویت کاری برخی مدیران نیست – خط و نقد | اخبار ایران و جهان

رئیس فراکسیون مدیریت شهری مجلس گفت: کلان‌شهرهایی چون اهواز، تهران، کرج و اصفهان نیمی از روزهای سال گذشته را در وضعیت آلودگی هوا قرار داشتند و این بدان معناست که قریب به نیمی از روزهای شهروندان این شهرها با هشدار آلودگی هوا سپری شده‌ایت.

وی تاکید کرد: نکته قابل توجه و تأمل این است که شمار روزهای آلوده کلانشهرها نسبت به ۱۴۰۰، رشد قابل اعتنایی داشته، روندی که موید کاهش چشمگیر کیفیت هوای کلانشهرها و افزایش غلظت آلاینده‌هاست.

نماینده مردم تهران در مجلس با بیان اینکه طبق گزارش مراجع نظارتی، قانون هوای پاک از زمان تصویب تاکنون عملکرد مطلوبی نداشته است، ادامه داد: ۴۵ سال از سابقه قانونگذاری در حوزه آلودگی‌ها می‌گذرد و قوانین و مصوبات زیادی برای مقابله با آلودگی هوا در ایران وجود دارند و تاکنون بیش از ۴۰ قانون و مصوبه فقط توسط مجلس و هیأت دولت در این حوزه تصویب شده‌اند.

پیرهادی با اشاره به اینکه قانون هوای پاک آخرین قانون در خصوص آلودگی هواست، ادامه داد: متأسفانه این قانون که مصوب سال ۹۶ است نیز در اجرا توفیق چندانی نداشته‌اند. به‌رغم وجود احکام اجرایی متعدد در خصوص مقابله با بحران آلودگی هوا کماکان وضعیت کیفی هوای شهرهای کشور نامطلوب گزارش می‌شود چنانکه تعداد روزهای هوای پاک اهواز در سال گذشته صفر بوده است، اگر بی توجهی به اجرای قانون هوای پاک ادامه یابد سال به سال نیز وضعیت این حوزه رو به وخامت است.

مسئله آلودگی هوا در اولویت نیست

پیرهادی اجرای ضعیف و بی‌کیفیت و بدون تعهد قانون هوای پاک را یکی ازشاخص‌های رشد روزهای آلوده در کلانشهرهای کشور دانست و یادآور شد: متأسفانه و به‌رغم اهمیت و خسارات بار بودن معضل آلودگی هوا و تاکید مقام معظم رهبری بر رفع این معضل، اجرای این قانون هنوز در اولویت کاری برخی مدیران و دستگاه‌های ذیربط و دخیل در آن قرار ندارد.

رئیس فراکسیون مدیریت شهری مجلس در پاسخ به سوالی در مورد چرایی عدم اجرای کامل و جامع قانون هوای پاک گفت: معطل ماندن اجرای کامل قانون هوای پاک علل متفاوتی دارد که از کمبود منابع مالی، در اولویت نبودن مسئله آلودگی هوا و ناهماهنگی دستگاه‌های مجری گرفته تا تفسیر شخصی ارگان‌ها از قانون و عدم وجود نظارت کافی و مؤثر سبب شده اجرای این قانون مهم و حیاتی نتیجه مطلوبی نداشته باشد.

رئیس فراکسیون مدیریت شهری مجلس مهمترین مانع را نبود بودجه برای پیگیری و اجرای قانون هوای پاک دانست و افزود: برای مقابله با بحران آلودگی هوا طی یک برنامه ۴ ساله سالانه بین ۱ تا ۲ میلیارد دلار بودجه نیاز داریم اگرچه این بودجه کسر ناچیزی از میزان خسارات آن در حوزه سلامت عمومی است اما متأسفانه در بودجه عمومی کشور مورد توجه قرار نمی‌گیرد.